„Inni BOGOWIE” to kolejny znakomity tom poetycki, opublikowany nakładem krakowskiego wydawnictwa SIGNO, który warto zarekomendować. Książka Małgorzaty Kulisiewicz to dla mnie prawdziwe odkrycie zupełnie nowego sposobu lirycznego rozmawiania o rzeczach najważniejszych i najtrudniejszych, bo nie zawsze łatwych do zrozumienia – o tożsamości i wierze.
Poetka celuje w krótkich, ale głębokich i błyskotliwych formach, nawiązując do najlepszej tradycji polskiego wiersza. Obszarem jej zainteresowań jest wszystko – i wcale nie jest to banał czy opis na wyrost. Kulisiewicz pragnie zgłębić istotę człowieka żyjącego i tworzącego w skomplikowanym świecie, usiłuje dotrzeć do tajemnicy tych bytów. Poszukuje odpowiedzi na nurtujące ludzkość pytania (często jeszcze je mnożąc), snuje wyobrażenia, wymyśla potencjalne scenariusze, reinterpretuje, analizuje świat i związki, w jakie wchodzą między sobą jego elementy (w tym jeden z tych najdoskonalszych – człowiek).
W „Innych BOGACH” naczelne miejsce zajmuje TEN Bóg – Kreator, który zło w dobro zmienia, odpowiedzialny za swoje stworzenie. Podmiot liryczny poszukuje bliskości ze światem i bezgłośnych rozmów z Bogiem (opiekunem), ciszy oraz spokoju, dąży do kontemplacji.
W tym niepowtarzalnym (choć przecież uniwersalnym w wymowie) świecie poetyckim i w tej wyjątkowej atmosferze poszukiwań oraz celebracji wiary, nadziei i miłości wiele miejsca zajmuje poezja – być może jako to doskonałe narzędzie czy medium służące intymnym rozmowom.
Esencją tego zbioru wydaje mi się wiara w Absolut, w człowieka i w sztukę. Autorka sprawnie zestawia ze sobą kulturę antyczną i chrześcijańską, ukazując, że one wzajemnie się przenikają, że wszelkie podziały są tylko umowne, bo od powstania świata zmienia się tylko forma (życia), treść pozostaje ta sama. Znajdziemy w tym tomie mnóstwo aluzji literackich, skojarzeń, reinterpretacji stałych motywów, tematów w sztuce.
Podmiot nadaje sobie status ucznia, poszukiwacza, wędrowca, bada najbardziej interesujące go zagadnienia: siebie samego i swój sens istnienia, wiarę/religię ora poezję/sztukę. Poetka ma zachwycającą lekkość łączenia np. poezji z religią, wszystkie te ważne dla tego tomu dziedziny są swoim dopełnieniem. Najpełniej widać to w poniższym wierszu, niby o poezji (tworzeniu lub braku weny), a przecież o człowieku (czy jego odchodzeniu?), a może jednak o Bogu?
„Poezja”
Bezkres
otulony bielą
pustej kartki
ucichła wojna
postu z karnawałem
gorączka romantyczna
i reumatyczna
Odpoczywamy w pokoju
czekamy
Sympatyczny atrament
naszego życia
czyta Bóg
da nam życie wieczne
druku
Małgorzata Kulisiewicz tworzy minipejzaże duszy. Nawet gdy charakteryzuje przestrzeń wokół podmiotu, to odbija się w niej obraz „ja” lirycznego, na czele z wrażliwością, umiejętnością dostrzegania szczegółu, pragnienia określenia siebie i swojej misji w boskim planie. Autorka w dość subtelny sposób korzysta ze środków poetyckich, tworząc głównie zmysłowe metafory o metafizycznym zabarwieniu, np.
czas jak ciepły piasek
który zamykam w dłoniach.
„Inni BOGOWIE” to poezja wymagająca skupienia i ciszy (również tej w sobie, której także poszukuje podmiot), to duchowe spotkanie z lustrzanym odbiciem naszej duszy w niepowtarzalnej artystycznej oprawie.
Kinga Młynarska
komentarz