Sentencja „Bawmy się, bo kto wie, czy świat potrwa jeszcze trzy godziny” brzmi buńczuczne, choć i nieco banalnie. To właśnie robi Agnieszka Wolny-Hamkało w „Zaćmieniu”. Bawi się konwencjami, popkulturowymi kliszami, językiem i stylem narracji. Temu wszystkiemu gdzieś w tle towarzyszy niespokojne oczekiwanie na zaćmienie słońca, przez wieki przynoszące apokaliptyczne nastroje i przeczucie końca świata. I […]
