Tag: Kryminał

Kompleksowa terapia, czyli „Post scriptum” Mileny Wójtowicz

Jestem wielką wielbicielką książek Mileny Wójtowicz. Jej twórczość można zaklasyfikować jako humorystyczne urban fantasy. Dowcip Wójtowicz jest przy tym dość specyficzny, opiera się głównie na zbiurokratyzowaniu świata nadprzyrodzonego. Tak kreowany jest humor w Podatku (2005), powieści o przygodach urzędników magicznej skarbówki, oraz w zbiorze opowiadań Załatwiaczka (2007), gdzie tytułowa bohaterka jest pracownicą korporacji zajmującej się […]

Żmijowisko – Wojciech Chmielarz

Wojciech Chmielarz po raz kolejny daje nam kryminał na najwyższym poziomie. Tym razem jednak bez komisarza Mordki i śledztwa w klasycznym wydaniu, ale za to z tajemnicą rozwiązywaną przez zwykłych ludzi oraz szerokim spectrum polskich bolączek. „Żmijowisko” to pasjonujący tekst o utracie i samotności, który – dzięki znakomicie zbudowanej warstwie kryminalnej – nie pozwala oderwać […]

Cienie – Wojciech Chmielarz

Jakub Mortka powraca! Oznacza to jednak przede wszystkim powrót Wojciecha Chmielarza, który, tym razem w wydawnictwie Marginesy, publikuje kolejny tom poświęcony policjantowi. „Cienie” dają nam to, za co uwielbiamy kryminały tego autora: zapętloną intrygę z zaskakującym rozwiązaniem, wyraziste postaci, ciekawe tło społeczne oraz trudne wybory moralne.

Przyducha – Maciej Piotr Prus

Lektura „Przyduchy” – jak sam tytuł wskazuje – nie pozwala do końca zaczerpnąć tchu. Nawiązanie do ryb, którym w zbiorniku wodnym zaczyna brakować tlenu, a one wynurzają się, by zaczerpnąć powietrza i ostatecznie umrzeć, jest niezwykle wymowne. To doświadczenie spotyka nas, czytających, ale przede wszystkim bohaterów, których rzeczywistość zmienia się z dnia na dzień, zawęża […]

Antonio Manzini „Żebro Adama”

Rocco Schiavone, charakterny detektyw rodem z Rzymu, a aktualnie przebywający na zesłaniu w zimnej Aoście, powraca. „Żebro Adama” Antonia Manziniego to drugi po „Czarnej trasie” (także recenzowanej na portalu Szuflada¹) kryminał przedstawiający prowadzone przez niego śledztwa. Jest już marzec, ale w Aoście na próżno wypatrywać oznak wiosny. Nie tylko to martwi nieprzywykłego do takiej pogody […]