Nie ma co ukrywać – ludzie lubią literaturę erotyczną, choć mało kto się do tego otwarcie przyznaje. Kiedyś tego typu książki można było dostać jedynie „spod lady”, a czytało się je ukradkiem po kątach. Wraz z niejakim rozluźnieniem rygorów obyczajowych w księgarniach i bibliotekach coraz częściej zaczęły pojawiać się książki śmiało poruszające tematy tabu. Można by nawet rzec, że pisarze poruszali je coraz śmielej, w końcu bez żadnych zahamowań opisując z najdrobniejszymi szczegółami, co postać A robiła z postacią B i w jakich okolicznościach to zaszło. Często tego typu powieść robi się najzwyczajniej wulgarna, a czasem sprowadza wszystko do absurdu. Doskonałym przykładem jest tu seria Anne Rice „Śpiąca królewna”, w której mamy nagromadzenie całkiem nonsensownych nieprzyzwoitości, opisywanych często z lekceważeniem podstawowych praw biologii, a nawet psychologii. W tej książce, podobnie jak w wielu innych, fabuła jest rzeczą nieważną, liczą się erotyczne opisy i tylko tyle.
Biorąc do ręki książkę „Siostrzenica markizy” autorstwa Darii Charon oczekiwałam tego samego – lekko potraktowanych realiów historycznych, stanowiących jedynie pretekst do ukazania seksualnych wyczynów głównych bohaterów. Początkowo zdawało się, że tak właśnie będzie, ale pomyliłam się.
Marie Callier jest najmłodszą córką biednego wieśniaka. Ma dość swego życia – ciężkiej pracy, połatanych łachmanów, wiecznego niedojadania i tego, że rodzeństwo nią pomiata. Pewnego dnia we wiosce zjawia się nieoczekiwanie markiza de Solange twierdząc, że poszukuje uczciwych młodych dziewcząt na służące dla dam z wysokich rodów. W rzeczywistości dystyngowana szlachcianka jest pozbawioną skrupułów rajfurką, dostarczającą nietknięte i naiwne dziewczyny znudzonym rozpustnikom. Początkowo przeznacza ona Marie dla hrabiego de Saint Croix, siostrzeńca króla Ludwika XIV, ale wskutek zbiegu okoliczności śliczna wieśniaczka wpada w oko samemu władcy. Przekonany, że ma do czynienia z osieroconą kuzynką markizy, król rozpoczyna z nią płomienny romans. Sny Marie zdają się urzeczywistniać, gdy kres im kładzie intryga kawalera Tristana de Rossac. Podstępem uwodzi on Marie, która organizuje w zamian okrutną i poniżającą zemstę. Niestety na nieszczęście dla obojga młodych ludzi o wszystkim dowiaduje się król. Wygania ich z Wersalu, przedtem jednak zmusza kawalera, by ożenił się z Marie. Wściekły Tristan, przyciśnięty okolicznościami, spełnia wolę króla i zabiera zrozpaczoną takim obrotem spraw Marie do swej podupadłej posiadłości. Wydaje się, że trudno o małżeństwo bardziej niedobrane i darzące się większą nienawiścią, jednak z czasem na jaw wychodzą skrywane dotąd zalety Marie i w gruncie rzeczy dobry charakter jej męża. Jednak złośliwy los płata im paskudnego figla…
Autorka powieści zadbała o tło historycznie równie skrupulatnie co o erotyczne opisy, a to z pozycji obliczonej głównie na sukces komercyjny wzniosło tę książkę na nieco wyższy poziom. Również portrety psychologiczne bohaterów zasługują na dobrą ocenę. Główni bohaterowie budzą prawdziwy podziw złożonością swych charakterów. Łatwo ulegają pokusom, potrafią być bezmyślni i okrutni, ale w chwili próby ich prawdziwa wartość wychodzi na jaw. Ich siła zdaje się być niezłomna. Coś, co na pewno zniszczyło by choć odrobinę słabszego człowieka, ich hartuje i wzmacnia, pozwalając na ujawnienie tego kim są naprawdę. Trzeba też podkreślić, ze mimo rzeczywiście dość mocnych opisów autorce udało się uniknąć niepotrzebnej wulgarności – chociaż chwilami, można powiedzieć, balansowała na krawędzi dobrego smaku (o ile przy literaturze erotycznej w ogóle można o takowym mówić).
Książka jest bardzo ciekawa i naprawdę dobrze napisana, z polotem i dbałością o szczegóły obyczajowe. Nadaje się dla każdego, kto lubi romanse historyczne i kogo nie rażą erotyczne opisy, bo trzeba przestrzec potencjalnego czytelnika, że jest ich w książce sporo. W końcu jest to powieść o młodej dziewczynie, która walczy o prawo do szczęścia używając jedynej broni dostępnej kobietom swoich czasów – pięknego ciała.
Luiza „Eviva” Dobrzyńska
Ocena: 4/5
Tytuł: „Siostrzenica markizy”
Autor: Daria Charon
Wydawnictwo: Replika
Liczba stron: 292
Format: 130 x 200 mm
Oprawa: miękka
Rok wydania polskiego: 2010
