„Serce mi zamarło: z tym pytaniem stykałem się niemal codziennie, a ponieważ nie udało mi się znaleźć w arabskim odpowiednika słowa >>kremacja<<, wiedziałem, że będę musiał przystać na określenie użyte przez Chamisa: czasownik >>palić<<, który dotyczył chrustu, słomy i potępionych na wieki”.* Każde państwo posiada swoją własną kulturę i obyczaje, z którymi cudzoziemcy mają wiele kłopotów. Amitav Ghosh podejmuje trud przedstawienia kultury Egiptu. W „Na prastarej ziemi” zabiera czytelnika w podróż po gorących piaskach pustyni i miasteczkach, w których dla ludzi większą rolę odgrywa przeszłość niż teraźniejszość.
Ghosh bardzo plastycznie ukazuje życie codzienne Egipcjan, którym rządzą tradycja i wola rodziców względem swoich dzieci. Jako Europejczycy być może będziemy mieć problem ze zrozumieniem tego, lecz tam nawet dorosłe dziecko nie decyduje o sobie samo: „Ojciec nie chce o tym słyszeć. Raz wygarnąłem mu prosto w oczy: chcę się ożenić tylko z tą dziewczyną, z żadną inną. Ale poradził mi: >>Wybij to sobie z głowy, nigdy nie będzie twoją żoną. Szukamy dla ciebie dziewczyny, która umie pracować w polu, doić krowy i rozrzucać gnój. Tamta jest dziewczyną miastową, która nie wie, jak my żyjemy.<< Chciałem powiedzieć, że ją kocham, ale wiedziałem, że dałby mi w twarz, dlatego milczałem, a on jeszcze tego samego roku znalazł dla mnie dziewczynę z naszej wsi, córkę jednej ze swoich kuzynek, i było już po wszystkim, halas”. *
Autor jako młody doktorant z Indii poznał skomplikowany i zamknięty na innowierców świat islamu. Głęboko zżył się z mieszkańcami Egiptu, z wieloma z nich zaprzyjaźnił , dzięki temu jego opowieść staje się bardziej sugestywna i wnikliwa. „Na prastarej ziemi” to nie tylko książka podróżnicza, łączy również elementy dzieła z dziedziny antropologii społecznej i kryminału historycznego. Jest to także osobisty dziennik, pełen ciekawych anegdot, kulturowych ciekawostek oraz fascynujących niuansów historycznych. Ghosh przedstawia blaski i cienie Egiptu, odsłania jego duszę i najbardziej skrywane sekrety. Autor ukazuje również podróż, jaką przebył w głąb siebie oraz ludzi, których poznał. „Pojąłem, że ich [fellachów] stosunek do przedmiotów życia codziennego nie był wyzbyty świadomości istnienia innych miejsc i innych krajów, gdzie nie ma chałup z błota ani wołów ciągnących pługi, przez co przedmioty te, te domy i te pługi, stawały się pozbawionymi materii duchami, czekającymi na egzorcyzm i wieczny odpoczynek. W ten sposób pierwszy raz zacząłem się domyślać, co może oznaczać przynależność do >>cywilizacji historycznej<<, i wprawiało mnie to w straszną dezorientację, bo zawsze miałem wielkie trudności z wyobrażeniem sobie bezwzględności czasu i odrębności epok historycznych”.*
Ghosh chce przedstawić Egipt o ludzkim obliczu. Czy pozwolisz mu na to? Jeśli tak, to przeżyjesz niezapomnianą podróż, magiczne i pobudzające wyobraźnię chwile, które wpłyną na Twój stosunek do muzułmanów, ich życia i światopoglądów.
* cytat z „Na prastarej ziemi” Amitava Ghosh
Kamila Zielińska
Ocena: 5/5
Tytuł: Na prastarej ziemi
Autor: Amitav Ghosh
Liczba stron: 367
Oprawa: broszurowa
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
