W „Północnej granicy”, pierwszym tomie „Księgi Całości”, Feliks W. Kres opisał wydarzenia rozgrywające się w miejscu, gdzie Szerń styka się z Alerem. „Król Bezmiarów” to zupełnie inna powieść, mimo że osadzona w tym samym uniwersum. Tym razem autor zabiera nas na Południe Szereru, gdzie na zdradliwych Bezmiarach rozgrywają się wydarzenia, których echa wstrząsną całym Armektem.
Kapitan Rapis, legendarny Demon, dowodzi „Wężem Morskim”. Piracki okręt znany jest na całych Bezmiarach i nie tylko. Tymczasem Rapisa dręczą dziwne majaki, wspomnienia rzeczy, które nigdy się nie zdarzyły. Coraz mocniejszy wpływ wywiera na niego Geerkoto, Rubin Córki Błyskawic, obdarzony wielką mocą Ciemny Przedmiot. W jednej ze splądrowanych wiosek załoga „Węża Morskiego” bierze w niewolę młodą kobietę. Na pozór nic w tym niezwykłego. Zdarzenie, jakich w pirackiej karierze Rapisa wiele. Jednak to na pozór nieistotne spotkanie jest początkiem historii, w której w grę wdadzą się potężne siły.
„Król Bezmiarów” Feliksa W. Kresa to powieść o piratach w każdym calu. Mamy tu więc wiele motywów charakterystycznych dla opowieści o morskich rozbójnikach. Potyczki, statki widma, szukanie ukrytego legendarnego skarbu – wszystko to pojawia się w książce Kresa. Autor doskonale odrobił lekcję na temat czysto technicznych aspektów walk morskich, zastosowania różnych rodzajów broni, co nadaje książce wyjątkowy klimat. Zresztą w „Północnej granicy” Kres udowodnił, że dobrze czuje się w fantastyce militarnej, choć nieco innego rodzaju niż w przypadku „Króla Bezmiarów”. Owa wiedza na temat historycznego piractwa rzutuje także na charakter powieści. Jest ona dość brutalna. Piraci nie są idealizowani, to ludzie, dla których gwałty i morderstwa są chlebem powszednim. W tym świecie nie ma nagrody za bycie dobrym człowiekiem, wręcz przeciwnie – ci dobrzy kończą nader kiepsko, a źli robią zawrotne kariery i osiągają swoje cele.
Fabuła jest już zdecydowanie bardziej rozbudowana niż w przypadku pierwszego tomu, zresztą jest to książka znacznie dłuższa – liczy nieco ponad siedemset stron. Kres udanie splata losy bohaterów, politykę i magię wpływającą na istnienie świata. W tym tomie znów dowiemy się nieco więcej o Szerni, a bardzo ciekawie potraktowanym zagadnieniem jest kwestia Porzuconych Przedmiotów i ich związku z Pasmami Szerni. Magia w Szererze stanowi podstawę świata, jego elementarną cząstkę. Nie ma w sobie nic z taniego efekciarstwa. Po prostu istnieje, zazwyczaj niezrozumiała dla zwykłego człowieka i śmiertelnie niebezpieczna.
Książka jednak nie byłaby tak wciągająca gdyby nie bohaterowie. Interesujący, z dobrze rozpisanymi motywacjami, ani dobrzy ani źli. Po prostu ludzie rozdarci między swoimi pragnieniami a możliwościami i uwikłani w określone role i sytuacje. Najciekawsza jest dla mnie Ridareta i jej dwie córki – Riolata i Lerena, ponieważ to fascynująca kombinacja niby trzech rożnych postaci, które w gruncie rzeczy są jednak tym samym. A wszystkie powiązane z działaniem sił Szerni. Bohaterowie Kresa to raczej fataliści. Nie oczekują zbyt wiele dobrego po świecie, który poznali od najgorszej strony.
A któż ci powiedział (…) że miłość musi być dobra? Doprawdy, żeglarzu, w imię tego uczucia popełniono na świecie więcej zbrodni niż w imię czegokolwiek innego, wyjąwszy może władzę. To najbardziej podstępne i okrutne uczucie, jakie dotknąć może człowieka, wyzwala bowiem inne, zawiść, zazdrość i gniew. Wszystko, co w nim dobre, dotyczy jednej osoby (s. 454).
„Król Bezmiarów” Feliksa W. Kresa to powieść jeszcze lepsza niż jej poprzedniczka. Znacznie bardziej rozbudowana, wielowątkowa, z nietuzinkowymi bohaterami i wpisaną w istnienie świata magią, która nieźle namiesza w losach bohaterów.
Barbara Augustyn
Autor: Feliks W. Kres
Tytuł: „Król Bezmiarów”
Cykl: „Księga Całości”
Ilustracje: Przemysław Truściński
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Liczba stron: 705
Data wydania: 2021
