Katarzyna Pisarzewska kojarzona jest przede wszystkim z powieściami „Halo, Wikta” oraz „Wikta, ratuj”, które ujęły czytelników zabawną i pełną poczucia humoru historią o kobietach – żonach nieudolnych polskich mafiosów. Autorka została za nie doceniona, otrzymując w 2002 roku główną nagrodę „Złotego pióra”. Pod koniec wakacji w księgarniach ukazała się ostatnia jej powieść pt. „Zbieg okoliczności”, która tym razem nie jest książką rozrywkową, poprawiającą nastrój, tylko książką kryminalno- psychologiczną. I choć nie jest to klasyka gatunków, a miejscem akcji jest małe miasteczko, to tę lekturę śmiało można zaliczyć do ambitnych.
W Gosztowie spokój mieszkańców zostaje zmącony przez mrożące krew w żyłach wydarzenia. W pewien deszczowy dzień dochodzi do brutalnego morderstwa dwóch osób. Wszyscy są wstrząśnięci okolicznościami ich śmierci, tym bardziej że sprawca dalej jest na wolności.
Policja nie może wpaść na żaden konkretny trop. Mimo że 29 letnia sierżant Maria Gajda oraz kilka lat od niej starszy brat Marcin Buras, pracujący w komisariacie w sąsiedniej wsi, wgryzają się zawzięcie w akta sprawy i analizują każde zdanie na setki sposobów, nie udaje im się poskładać puzzli wydarzeń i faktów tak, aby powstała konkretna całość. Ciągle brakuje im paru elementów, bez których nie można dojść prawdy. Co więcej, w trakcie analizy i syntezy materiału dowodowego okazuje się, że ze zbrodniami wiążą się jeszcze inne zdarzenia, błahe i na pozór niezwiązane ze sobą, jak powieszenie psa na drzewie w ogrodzie rodzinnego domu dziecka czy ohydne anonimy szkalujące opinie dzieci.
Wątek zbrodni i śledztwa, choć stanowiący główną oś powieści, nie jest przedstawiony w powieści jak na rasowy kryminał przystało. Nie znajdziemy tu wielkiej eskalacji lęku, nie ma klimatu grozy, aktów potwornej brutalności ani matactwa świadków. I chociaż dla amatorów tego rodzaju literatury będzie to wadą, to czytelnicy szukający w lekturze inteligentnej rozrywki nie będą zawiedzeni.
Autorka książki wplotła bowiem w fabułę inne wątki. Poznajemy rodzinę głównych, spowinowaconych ze sobą, bohaterów. Mamy przedstawiony tu nie tylko portret psychologiczny jej członków, ludzi o niebanalnej osobowości, ale także ich wielkie tajemnice, starannie skrywane przez lata. Pisarzewska mocno artykułuje też relacje, jakie panują między ludźmi żyjącymi w małomiasteczkowym środowisku. Obnaża ich fałszywą podwójną moralność, kiedy w sytuacji tragedii mieszkańcy, zamiast pomagać w śledztwie, nabierają wody w usta, zapewniając, że nic nie wiedzą i o niczym nie słyszeli.
W powieści zaznaczony jest również ważny problem współczesnych nastolatków, jakim jest lęk przed odrzuceniem. W czasach, kiedy rodzice stają się dla dzieci obcy, ponieważ zajęci całymi dniami pracą zarobkową nie mają czasu na szczere rozmowy z nimi, potrzeba akceptacji w grupie rówieśników wysuwa się na pierwszy plan. Autorka pokazuje nam, do czego mogą się posunąć zdesperowane nastolatki, aby odzyskać zaufanie koleżanek, lub do czego są zdolne w akcie zemsty za wyrządzone im upokorzenia.
„Zbieg okoliczności” to wciągająca lektura z wartką, dobrze napisaną fabułą. Barwne portrety psychologiczne postaci i wątek kryminalny sprawiają, że powieść jest naprawdę atrakcyjna. Powieść Pisarzewskiej ma też inną zaletę, która nadaje jej wręcz swojski klimat. Jej bohaterowie nie są wyidealizowani na bohaterów lokalnych, tylko są ludźmi z krwi i kości ze swoimi wadami, zaletami. Mają swoje tajemnice, frustracje i niespełnione marzenia, do których nie mają już siły dążyć. Ale oprócz słabości potrafią zebrać w sobie wszystkie pokłady energii, aby rozwiązać problemy pozornie nie do rozwiązania albo dojść do obranego celu. Na samym końcu dodam od siebie, że książkę czyta się bardzo przyjemnie, czego zasługą jest dobry styl literacki. Jednym słowem polecam uczciwie wszystkim tę lekturę.
Klaudia Maksa
Ocena: 5/5
Tytuł: „Zbieg okoliczności”
Autor: Katarzyna Pisarzewska
Liczba stron: 408
Okładka: miękka ze skrzydełkami
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka