„Kronika japońska. Pustka i pełnia” to właściwie dwie książki – jedna od początku do końca napisana przez Bouviera, starannie przemyślana, dopracowana w każdym calu; druga stworzona z jego zapisków, dzienników, czasem z fragmentów listów. Pierwsza traktuje o Japonii i o tym, jak można próbować ją poznać i zrozumieć, druga – o człowieku szukającym w obcym miejscu czegoś dla siebie, o podróżowaniu, o pisaniu, o życiu w ogóle. Zanurzamy się tutaj w świat całkiem nam nieznany; ponoć Europejczykowi o wiele prościej jest przełamać mentalną barierę, która oddziela go od Chińczyka, niż tę, która broni mu dostępu do Japończyka…
Jak pisze Bouvier, są dwa sposoby by zrozumieć naród: trzeba poznać jego historię albo posiąść biegłą znajomość języka. Dlatego nasza podróż wraz z autorem odbywa się nie tylko w przestrzeni, ale i w czasie. Zaczynamy odkrywać Japonię od mitologicznej kosmogonii, później wędrujemy przez rodzime kronikarskie relacje sprzed stuleci oraz świadectwa pierwszych podróżników z zachodu, by wreszcie dotrzeć do czasów współczesnych autorowi (lata 50. i 60. XX wieku). Poznajemy ceremoniały dawnego dworu i codzienne rytuały grzecznościowe, w których lubują się Japończycy. Przyglądamy się osobliwej mieszance shintō i buddyzmu. Obserwujemy, jak powojenna Japonia staje na nogi po dewastacji i upokorzeniu, jakiego doznała.
Japonia, tak jak widzi ją Bouvier, okazuje się być krajem szczególnym, „z gwiazdką” – to nie siostra pozostałych państw azjatyckich, to ich nieco dalsza kuzynka, która kroczy własnymi ścieżkami. Jej tajemnic nie da się do końca odkryć nawet w ciągu kilkuletniego pobytu w tym miejscu, nie mówiąc już o tygodniowej wycieczce turystycznej, która stała się tak popularna. Podróż niczego was nie nauczy, jeśli nie pozwolicie, by was zniszczyła. Zatem wszyscy, którzy mają ochotę na odrobinę „egzotyki”, ale już niekoniecznie na wspomniane zniszczenie, mogą zamiast tego przeczytać książkę. Autor niezwykle barwnie opisuje poznany przez siebie świat, przytaczając szereg drobnych, acz cennych spostrzeżeń, porównując poszczególne elementy z ich zachodnimi odpowiednikami (lub mówiąc o braku takich odpowiedników), dosłownie i w przenośni tłumacząc z japońskiego „na nasze”. Polecam nie tylko fanom literatury podróżniczej.
Alicja Rejek
Ocena: 5/5
Tytuł: Kronika japońska. Pustka i pełnia
Autor: Nicolas Bouvier
Liczba stron: 350
Wydawnictwo: Noir sur Blanc
