Magazyn kulturalno- literacki
„Tatuaż z obłoków” to seria lirycznych arte-aktów (określenie autorki) – wierszy zmysłowych, które podkreślają subtelną naturę kobiety, obnażają wrażliwość kobiecego podmiotu (dlatego przyjmiemy końcówkę żeńską w zaimkach), ale nie odkrywają wszystkich tajemnic, ba, sporo ich generują.
W „Komunikacjach” Piotr Barański powrócił do ulubionych miniatur. W niespełna trzydziestu krótkich lirykach znów pokazuje świat widziany oczami dociekliwego i wrażliwego, choć niepozbawionego dystansu, podmiotu – erudyty.
Z inicjatywy twórców portalu Pisarze.pl powstała monumentalna „Antologia poetów polskich 2016”. Na ponad 550 stronach swoje utwory prezentują autorzy mniej lub bardziej znani. Nie wiadomo, na jakiej podstawie skomponowano ten zbiór (zapewne z nadesłanych zgłoszeń po prostu), w książce nie ma żadnej informacji na ten temat, brakuje także pracy redakcyjnej.
„Miejsce na niebo”, poetycki debiut Elżbiety Musiał, to tom niezwykle sensualny, zapowiadający styl późniejszych publikacji lirycznych autorki.
Lirykę Eweliny Kosik najbardziej cenię za flirty z czytelnikiem. Poetka, niezwykle dojrzała i świadoma językowo, igra ze słowami, bawi się polszczyzną i prowadzi językowe zabawy, w które angażuje odbiorców. Właściwie to twórczość przeznaczona dla osób, które lubią wnikać w leksykę bardzo głęboko. Kosik bowiem pokazuje, jak wiele możliwości daje leksyka, oraz ujawnia, jak mocno niektóre […]
Chaos to motyw przewodni w całej twórczości Kai Kowalewskiej. Dla autorki to pojęcie bardzo ważne, charakteryzuje nie tylko sytuację liryczną podmiotu, ale również określa samo „ja” liryczne. Jest symbolem stanu emocjonalnego podmiotu. Oznacza nie tylko totalne zamieszanie, ale stanowi również – a może przede wszystkim – element, który także coś stwarza.
Pierwszą cechą wyróżniającą „Kochankę w toalecie” jest oryginalność (sposobu wyrażania się, formy itp.), drugą poetyka szoku estetycznego. Autorka kreuje świat poetycki poprzez nakładanie na siebie dosadnych obrazów, w odważnych porównaniach i „mięsistych” metaforach upatruje sposób na dotarcie do czytelnika. Obok wierszy wypowiada się w rozmaitych „wycinkach” – feminizujących szkicach (refleksjach) czy choćby naiwnych (świadomie) kartkach z […]
„Klucz do pamięci” od pierwszego wersu urzeka subtelnością. Niemal wszystkie wiersze Joanny Słodyczki zbudowane zostały z metafor związanych z przyrodą. Wszechobecna natura jest jednym z najważniejszych motywów zbioru. Nawet układ tomu wydaje się podporządkowany jej cyklowi (pory roku).