Wielkanocne życzenia od Szuflady

Drodzy czytelnicy,

Tak oto wreszcie nadeszły nasze kolejne, wspólne święta. Piąta Wielkanoc w Waszym towarzystwie to doprawdy wielki zaszczyt i pozostaje nam tylko mieć nadzieję, że spotkamy się znowu za rok. Niezmiennie cieszymy się, że jesteście z nami i że dzięki Waszemu zainteresowaniu i wszechstronności możemy się dalej rozwijać i pisać dla Was teksty. Obiecujemy, że nie osiądziemy na laurach.

Życzymy Wam ciepłych świąt w gronie rodzinnym, relaksu i nadrobienia wszelkich czytelniczych zaległości. Zostawiamy Was natomiast z poezją księdza Jana Twardowskiego. Idealnie pasuje do okazji.

Wielkanocny pacierz

Nie umiem być srebrnym aniołem –
Ni gorejącym krzakiem –
Tyle Zmartwychwstań już przeszło –

A serce mam byle jakie.

Tyle procesji z dzwonami –
Tyle już alleluja –
A moja świętość dziurawa
Na ćwiartce włoska się buja.

Wiatr gra mi na kościach mych psalmy –
Jak na koślawej fujarce –
Żeby choć papież spojrzał
Na mnie – przez białe swe palce.

Żeby choć Matka Boska
Przez chmur zabite wciąż deski –
Uśmiech mi Swój zesłała
Jak ptaszka we mgle niebieskiej.

I wiem, gdy łzę swoją trzymam
Jak złoty kamyk z procy –
Zrozumie mnie mały Baranek
Z najcichszej Wielkiej Nocy.

Pyszczek położy na ręku –
Sumienia wywróci podszewkę –
Serca mojego ocali

czerwoną chorągiewkę.

 

Redakcja Szuflady