W polskiej literaturze mało jest powieści drogi. Cenimy sobie raczej zasiedziałość, pokoleniową ciągłość, tradycję. Po skomplikowanych dziejach, ograbiających kolejne generacje z domów, mebli, zdjęć i bibelotów, cierpimy na kompleks strychu. Miejsca, w których moglibyśmy – przy pomocy starych, często zapomnianych, a może tylko niepotrzebnych przedmiotów – odbyć podróż w czasie. Przyczepieni do miejsc i wielokrotnie […]
