Magazyn kulturalno- literacki
Wydany po raz pierwszy w 1966 roku „Mag” jest drugą po debiutanckim „Kolekcjonerze” powieścią Johna Fowlesa, która ujrzała światło dzienne. W 1977 roku ukazało się drugie, zmienione przez autora, wydanie. Książka zdobyła sporą sławę i do dziś wzbudza zainteresowanie czytelników, o czym świadczą kolejne wznowienia.
Dziewczynka w czerwonej kurtce przechodzi przez zamarznięte jezioro. Z fascynacją obserwuje ryby pływające pod grubą taflą lodu. Jest poganiana przez mężczyznę, zapewne jej ojca. Mężczyzna niesie myśliwską strzelbę przewieszoną przez ramię. Kiedy wchodzą do pokrytego śniegiem lasu, staje się jasne, że idą na polowanie. Czerwona kurteczka i niesamowita atmosfera przywołują natychmiast baśniowe skojarzenia. Jeśli dziewczynka […]
Z wierszy można wyczytać wiele. Nie tylko to, co de facto jest w nich napisane, ale przede wszystkim to, co znajduje się w sferze metafor. Karina Bonowicz poszła o krok dalej od biografów czy literackich interpretatorów – posadziła na kozetce samego poetę. Te swoiste liryczne zwierzenia autorka zbadała pod kątem psychoanalizy. Pozwoliło to nie tylko […]
Po wybuchu II wojny światowej Anaïs Nin z powrotem przeprowadza się do USA. Wyjazd z ukochanej Francji to dla niej trudne doświadczenie. Nie wszystko w Stanach Zjednoczonych jej się podoba, ona sama zaś nie przez wszystkich jest życzliwie przyjmowana, w każdym razie jako pisarka – spotyka się z zarzutami o nadmierny surrealizm. Brak szerokiego grona […]
Nie jest dobrze, gdy ktoś nam życzy, byśmy żyli w ciekawych czasach. Jakby na przekór temu powiedzeniu, mnożą się rozmaite teorie mające wyjaśniać mechanizmy współczesności. Teorie tyleż idiograficzne, co performatywne. Nauki społeczne i humanistyczne obfitują w teksty diagnozujące naszą kulturę, cywilizację, poszczególne pokolenia, czasy różnorakiej zarazy. Bodźców dostarcza publicystyka, powołując do życia (zwykle pochopnie) nowe […]
Obok biografii coraz popularniejsze stają się książki oparte na faktach z życia słynnych osób. Nic dziwnego, bo kto nie lubi poczytać historii o postaciach, które fascynują czy wzbudzają kontrowersję jeszcze długo po swojej śmierci? Studiując dostępne materiały, autorzy koncentrują się na wybranych zagadnieniach, łączą prawdę historyczną z wymysłami wyobraźni. W ten krąg powieści wpisała się […]
Długo zwlekałam z recenzją II części „Nimfomanki”. Pierwsza – zaskakująco zabawna i lepsza, niż sądziło wielu, narobiła mi sporo apetytu. Ale niestety, drugie danie okazało się mocno niestrawne. Lars von Trier serwuje się sauté, a film podlewa swoim ulubionym, porno-opresyjnym sosem.
Po „Antychryście” obiecywałam sobie, że na Von Triera więcej nie pójdę. „Melancholię” wprawdzie obejrzałam, ale tylko ze względu na Charlotte Gainsbourg. Jednak o „Nimfomance” mówiło się tyle, że się skusiłam, ciekawa, czy z filmu reklamowanego jako pornograficzny da się zrobić kino. Odpowiedź brzmi: da się. I to całkiem dobre.