Magazyn kulturalno- literacki
Joyce Carol Oates uderza po raz kolejny. Tym razem zadaje pytania o rasizm, kłamstwo w imię wyższych celów. „Ofiara” to – jak każda książka tej autorki – narracja o Ameryce, niekoniecznie tej ładnej z „american dream”. To także kolejna gra z konwencją, tym razem kryminałem.
Oceniając bezwzględnych zdobywców, takich jak starożytni Rzymianie czy hiszpańscy konkwistadorzy, chętnie patrzymy na tragiczne wydarzenia z piedestału własnej etyki, całkowicie ignorując historyczny i – co ważniejsze – obyczajowy kontekst. Jakże łatwo nam potępiać zbieraninę, która pod dowództwem Corteza i Pizarra zmieniła na zawsze oblicze Ameryki Łacińskiej, nie przebierając w środkach. Nie bierzemy przy tym zupełnie […]
Starożytni Grecy jawią się nam jako naród artystów i myślicieli. Nie zawsze uświadomiamy sobie, że ci ludzie raczej rzadko wykazywali się wrażliwością i wyższymi uczuciami, dzisiaj uważanymi za charakterystyczne dla sztuki czy filozofii. Nawet osławiona grecka demokracja niewiele miała wspólnego z tym, co dziś rozumiemy pod owym określeniem. Jej egalitaryzm dotyczył bowiem wyłącznie rodowitych Ateńczyków […]
Bogowie olimpijscy rzadko kiedy byli miłymi osobistościami. Prawie każde z nich miało swą mroczną stronę i sprowadzało rozmaite nieszczęścia na śmiertelników, czy to z rozmysłem, czy też przypadkiem, bo i tak bywało. Trafiali się jednak między nimi całkiem znośni, a nawet mili osobnicy, tacy choćby jak poczciwy i pracowity Hefajstos czy skromna Hestia. Również wyjątkowo […]
Zeus, jak wiadomo, miał tyle dzieci z nieprawego łoża, że do dziś nie jest znana ich dokładna liczba. Zazwyczaj dzieci urodzone ze śmiertelnych kochanek same były śmiertelne, stąd wniosek, że „boski gen” był recesywny. Nie jest całkowicie pewne, kim była Leto, matka Apollina i Artemidy, musiała jednak być nieśmiertelna, skoro jej dzieci zostały bogami. Niektórzy […]
Świat dla zachowania równowagi dobra i zła potrzebuje ofiar. Nie chodzi jednak o rytualne składanie ofiary dla bogów w geście bogobojności, wdzięczności czy gorącej prośby. Zachwiana równowaga zawsze musi zostać jakoś wytłumaczona, zaś nieszczęścia są czymś spowodowane – ktoś jest za to odpowiedzialny – nic nie dzieje się przecież bez przyczyny.