Jak na kameralny dramat o pożądaniu film Sebastiána Lelia jest zadziwiająco beznamiętny. Anglojęzyczny debiut reżysera w najlepszym razie można określić jako poprawny. Stanowi przy tym nieudaną ekranizację powieści Naomi Alderman. Dodatkowo ta poprawność wykonania jest tutaj wadą. Dzieło Lelia wygląda jak zrobione zgodnie z instrukcją z książki „Język filmowy dla niekumatych”. Brakuje niuansowania, niedopowiedzeń, pola […]
