Obiecałam sobie, że już więcej nie sięgnę po kryminały Edwardsona po jego ostatniej książce „Pokój numer 10”, która zawiodła mnie zastojem w warstwie fabularnej i sztywnymi postaciami, niezdolnymi do nawiązania ciekawych relacji. „Najpiękniejszy kraj” wpadł mi jednak w ręce akurat, kiedy wracałam autobusem z Krakowa do Opola i wiedziona potrzebą przeczytania czegokolwiek postanowiłam dać komisarzowi […]
