Niedawno wydany esej Dubravki Ugrešić jest interesującą propozycją z wielu powodów. Możemy odczytać go jako quasi-manifest z pogranicza teorii kultury i socjologii. Istotny wydaje się również kontekst (post)jugosłowiański, określający przede wszystkim znaczenie titoizmu dla tamtejszej kultury. Na uwagę zasługują wątki autobiograficzne, podmiotowy sposób prowadzenia narracji, świadomie eksponowany subiektywizm. Jednym słowem, Kultura karaoke Ugrešić pozostaje w […]
