Poezja Elżbiety Musiał zapiera dech w piersi. I to dosłownie. Po każdym przeczytanym wierszu mija pewien czas, zanim zorientujesz się, że jeszcze nie wypuściłeś powietrza. To chwile lirycznej celebracji. Trudno pisać o takiej twórczości, bo jak przełożyć na papier to, że buzują w tobie rozmaite uczucia, których nie sposób nazwać?
