Magazyn kulturalno- literacki
Niewielka objętościowo książka Iran 1925 ̶ 2014. Od Pahlawich do Rouhaniego wydana została w 2014 roku przez Wydawnictwo Naukowe PWN. Robert Czulda, adiunkt na Wydziale Stosunków Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego, w niniejszym woluminie charakteryzuje burzliwy okres w dziejach dawnej Persji, rozpoczynając omówieniem rządów dynastii Pahlawich, stawiającej sobie za cel modernizację kraju za wszelką cenę, jak […]
Przyszłam na świat w Teheranie, w 1975 roku. Myślę, że jeżeli można podzielić ludzi na dwie grupy: marzycieli i realistów, to ja znajduję się w tej pierwszej. Jako dziecko byłam przekonana, że wszystko, co można spotkać na kuli ziemskiej, jest jasne i zrozumiałe. Myślałam, że aby odkrywać nieznane, trzeba udać się gdzieś daleko, najlepiej w […]
To było czwarte spotkanie. Ustaliliśmy, że każdy przygotowuje coś na temat swoich sąsiadów. Nie zdążyłam jeszcze wejść do klasy, gdy uczennice otoczyły mnie ciasnym kręgiem. Robiąc wiele hałasu i przepychając się jedna przed drugą, usiłowały zająć sobie kolejkę, aby jak najprędzej przeczytać swoje zapiski. Niezwykły potencjał zostaje uwolniony, gdy tylko opadnie strach przed zwróceniem na […]
Gdy kilka miesięcy temu przygotowywałam się do wyjazdu do Iranu, wraz z mężem i 3,5-letnią córką, oprócz publikacji naukowych i dwóch przewodników (jeden anglojęzyczny, drugi polskojęzyczny, obydwa dostępne jedynie na serwisie aukcyjnym za horrendalne pieniądze) nie było książek, które przedstawiałyby bliżej ten kraj. Dziś mamy „Miasto kłamstw. Cała prawda o Teheranie” Ramity Navai i „Wizę […]
Trzymałam w ręku „Miasto kłamstw” jak upragnioną zdobycz, jak długo wyczekiwane dziecko – Teheran znów był na wyciągniecie ręki. Nie myliłam się sądząc, że nie będę mogła oderwać się od tej książki, że pochłonie mnie zupełnie i nie odłożę jej dopóki nie przewrócę ostatniej strony. Jednak wraz z końcem lektury ogarnął mnie niepokój, czy to […]
„Nigdy nie oceniaj książek po okładce” – powtarzały mi w dzieciństwie mama, bibliotekarka i nauczycielka. Jednak w latach Polski Ludowej okładki książek były prawie takie same – jakieś szarobure, bezbarwne. Trudno było więc wśród nich przebierać. Dziś tęsknię za tą surowością, graficzną oszczędnością. W zalewie kolorowych , często wręcz brzydkich okładek, można bowiem pominąć coś […]
Szkoda, że język pozbawiony islamofobicznej wysypki czasem wystarczy, by reportaż można było uznać za dobry. To znaczy, że wciąż nie wiadomo jak pisać o Bliskim Wschodzie i krajach muzułmańskich, w przeciwnym razie brak europocentrycznego, uprzedzonego wobec islamu języka, byłby normą, nie zaś plusem i jakimś szczególnym osiągnięciem autora. Jest jednak inaczej i z recenzenckiego obowiązku […]