Maria Janion powiedziała o niej: „To była ostatnia romantyczka w piosence. Rozumiała, jakie słowo jest ważne. Na tym polega artysta, na sztuce jedynego nazywania. (…) Zmysłowość i witalizm są u niej podszyte grozą.” A czy to samo dałoby się napisać o młodej Agnieszce Osieckiej? „Dzienniki 1945-1950” to zapiski, w których poznajemy dziewięcioletnią, bardzo elokwentną dziewczynkę, […]
