„Graveyard” to kolejna płyta studyjna Kinga Diamonda z 1996 roku. W opowiedzianej tu historii nie ma wątku nadprzyrodzonego, co dość rzadkie w twórczości tego artysty. „Graveyard” jest jednym z najlepszych albumów Kinga, tak muzycznie, jak i fabularnie. Historia tu przedstawiona jest bowiem niejednoznaczna i stwarza możliwość wielości interpretacji – odbiorca sam może zdecydować, co się wydarzyło i kto tak naprawdę zawinił.
Głównym bohaterem jest żądny zemsty uciekinier ze szpitala psychiatrycznego. Mężczyzna został tam zamknięty w wyniku oskarżenia przez szeryfa McKenzie o molestowanie dziecka . Rzekoma ofiara to siedmioletnia Lucy, córka policjanta. Jednak według naszego szalonego bohatera, to właśnie sam szeryf był sprawcą tragedii dziecka.
Uciekinier ukrywa się na miejscowym cmentarzu, gdzie przychodzi mu zmierzyć się ze skutkami odstawienia leków. Zabija kilkoro ludzi przechodzących przez cmentarz, a potem ustawia ich głowy w rzędzie pod ścianą, nie mogąc oprzeć się wrażeniu, że wszystkie się na niego gapią. Szepty w głowie każą mu porwać córkę szeryfa McKenzie. Bohater zapoznaje się z ukrycia ze zwyczajami dziewczynki i wkrótce porywa ją spod szkoły. Na cmentarzu kopie siedem grobów i ukrywa córkę policjanta w jednym z nich. Kiedy McKenzie zjawia się po dziecko, ma trzy próby, podczas których musi odkopać właściwy grób. Nie udaje mu się. Szeryf zostaje skrępowany i ogłuszony, a następnie nasz bohater uwalnia Lucy. Odbywa się „proces” policjanta – zostaje skazany na śmierć za molestowanie własnego dziecka. Jednak to Lucy decyduje, jak zakończy się ta historia, odcinając kawałkiem szyby głowę bohatera, wrzucając ją do plecaka i uwalniając ojca. Dziewczynka wraca z tatą do domu.
Dwa lata później ukazał się album „Voodoo”, którego tytuł jasno wskazuje temat opowieści. Historia opowiada o rodzinie Sary Lafayette, która wprowadza się do starego domu w Luizjanie, będącego w latach trzydziestych XX wieku własnością kapłana voodoo, Jeana le Noir. Cztery tajemnicze osoby: doktor Le Croix, Madame Sarita, Lula Chevalier i sługa Salem odprawiają ceremonię voodoo, a podczas niej komunikują się z duchami. Salem, w porozumieniu z resztą, działa na szkodę rodziny Lafayette. Wkrótce wszyscy jej członkowie zaczynają niedomagać. Pod wpływem czarów Sarah zaczyna mówić obcym głosem i nieznanymi sobie językami. Wezwany do kobiety egzorcysta, ojciec Malone, spędza długie godziny, próbując jej pomóc, aż w końcu ze zmęczenia morzy go sen. Lula Chevalier przynosi opętanej Sarze krzyż barona Samedi, którym pani Lafayette morduje księdza. Jej ojciec wzywa policję. Okazuje się, że Salem od dawna nie żyje, a jego grób znajduje się na posesji. Ojciec Malone wychodzi cało z ataku Sary, jednak tylko fizycznie. Ona sama rodzi dziecko mówiące obcymi językami. Wstecz…
Kolejna płyta, z roku 2000, to „House of God”. W przedmowie możemy przeczytać, iż tę historię ktoś Kingowi opowiedział, nawet zdradził mu położenie tajemniczego tytułowego miejsca. Wszystko to wydarzyło się 100 lat temu, kiedy stropiony wędrowiec przemierzał nocą tzw. Kryjówkę Diabła. Wydawało mu się, że drzewa go obserwują. Nagle pojawił się przed nim piękny, niebieskooki wilk, za którym podążył, sądząc, że ma przed sobą istotę anielską. Zwierzę doprowadziło bohatera do kościoła – tytułowego Domu Boga. Nad drzwiami wejściowymi ktoś napisał: „to miejsce jest potworne”. Z zewnątrz ponury, w środku kościół okazał się niezwykle pięknym i przytulnym miejscem. Zwierzę natomiast zrzuciło wewnątrz wilczą skórę, spod której wyłoniła się przepiękna kobieta – Angel – i natychmiast zawładnęła zmysłami bohatera, wypełniając jego czas zmysłowymi rozkoszami.
Istniała tylko jedna rzecz mącąca spokój mężczyzny. Była to figurka Czarnego Diabła przy ołtarzu, którą Angel od czasu do czasu obdarzała pocałunkiem. W końcu kobieta wyznała bohaterowi, że rok wcześniej podpisała pakt zobowiązujący ją do pilnowania tego miejsca. Teraz pakt musi odnowić ktoś inny, bo mogła odejść wolno, inaczej umrze za siedem dni. Zakochany odnawia pakt. Angel odchodzi. Tęsknota i nieznośna samotność doprowadzają bohatera do załamania. Pewnego dnia tłucze wszystkie lustra, nie mogąc znieść swego widoku. Odkrywa wówczas wejście do katakumb pod Domem Boga. Znajduje tam figurę Matki Boskiej, którą również rozbija. Wewnątrz znajduje się mumia w koronie cierniowej. Przerażony odkryciem bohater ucieka. Przy ołtarzu spotyka istotę, która wyjaśnia mu, że Jezus jest tu strzeżony przez nieznane ludziom istoty silniejsze od Boga i Szatana, by nigdy nie zmartwychwstał i nikogo nie zbawił. Bohater nie chce być marionetką tajemniczych sił. Znajduje spokój w samobójczej śmierci.
Karolina „Mangusta” Kaczkowska
