Pamiętam, że moje pierwsze zetknięcie z dinozaurami miało miejsce przy okazji premiery „Parku Jurajskiego”. Siostra zabrała mnie wtedy do kina i ze strachu zakrywałam głowę kurtką, żeby nie oglądać scen rozszarpywania ludzi przez gigantycznego tyranozaura. Bez wątpienia te bezwzględne drapieżniki zasłużyły na pierwsze miejsce w rankingu najbardziej przerażających dinozaurów, które kiedykolwiek chodziły po ziemi. Jeśli jednak miałabym wskazać pierwsze miejsce w rankingu najbardziej intrygujących, na pewno żaden gatunek nie zdetronizuje raptorów. A właściwie utahraptorów. Odkrycie skamieniałego szponu w stanie Utah, rozpoczęło karierę tych krwiożerczych, a przy tym niezwykle inteligentnych dinozaurów. Co było w nich tak szczególnego? Po pierwsze polowały w grupach, potrafiły skręcać i zawracać, biegnąc z zawrotną prędkością, a podczas skoku zmieniały kierunek w powietrzu. Ale co najważniejsze w latach szcześćdziesiątych przeprowadzano anatomiczne badania ich czaszek i ku ogólnemu zdumieniu okazało się, że proporcja masy mózgowej do masy ciała była podobna do proporcji współczesnych ptaków biegających. To posłużyło Spielbergowi, a wcześniej Michaelowi Crichtonowi, autorowi książki „Park Jurajski” do stworzenia prawdziwych oponentów dla ludzi, zagubionych w sztucznym, prehistorycznym świecie.
Raptory wykorzystywały przewagę skoordynowanego ataku w grupie, zabójczą szybkość i wrodzony wdzięk, poparty nieprawdopodobną inteligencją. Ich wyczyny na srebrnym ekranie i na kartach książki, zmobilizowały uznanego paleontologa Roberta T. Bakkera do napisania powieści „Raptor Red”. Sam autor twierdzi, że odtworzył dzieje głównej bohaterki na podstawie odkrytych, kopalnych szczątków szkieletu oraz informacji o świecie, w którym żyła.
Raptor Red jest młodą samicą, która niedawno podczas heroicznej walki straciła swojego partnera. Jej towarzysz został pochłonięty przez bagno. To dla niej nowa i niekomfortowa sytuacja. Z wielu powodów nie lubi samotności, a to, że ciężej zdobywa się pożywienie w pojedynkę nie jest w tym wypadku największym ciosem. Okazuje się bowiem, że utahraptory były gatunkiem towarzyskim, mocno polegającym na relacjach społecznych i więziach rodzinnych. Ponadto dowiadujemy się o sposobach w jaki postrzegały świat i inne zamieszkujące go gatunki dinozaurów. W trakcie postępowania fabuły i poznawania nowych bohaterów dramatu, coraz wyraźniej widać, że raptory posiadały odrębne charaktery. Potrafiły również walczyć o bliskich, a swoim sprytem i świetnym refleksem wielokrotnie pokonywały o wiele większego od siebie przeciwnika.
Tak więc podczas wędrówki po Ameryce Północnej, Raptor Red najpierw spotyka swoją siostrę i jej potomstwo. Dzięki temu znowu staje się członkiem grupy, co wiąże się z odpowiedzialnością za młodsze osobniki. Stara się jak najlepiej wywiązać z siostrzanego obowiązku, ale na drodze do szczęścia obu samic staje nowy wybranek serca Raptor Red. Młody utahraptor o figlarnym usposobieniu dołącza do małej gromadki, ale nie ma łatwego życia. Siostra Raptor Red jest przeciwna jego obecności, dlatego co chwila wybuchają między nimi gwałtowne sprzeczki. Raptor Red musi łagodzić sytuację, równocześnie zabiegając o łaskawość siostry i uczucie partnera. Wszystkie te dramaty rodzinne toczą się w dzikiej scenerii prehistorycznych lasów, gór i mórz. Przy okazji autor książki snuje opowieści o napotykanych po drodze gatunkach dinozaurów. Poświęca sporo miejsca na odrębne przygody białego pterodaktyla i pierwszego przedstawiciela ssaków, kryjącego się w podziemiach. Dodatkowe rozdziały opisują również życie morskich stworzeń i filozofię przetrwania krokodyli i żółwi.
Bakker bardzo udanie obdarza swoich gadzich bohaterów ludzkimi cechami. Sprawia, że im kibicujemy bądź też negujemy ich działania i podjęte decyzje. Z jednej strony wiemy, że głównie kierują nimi siły natury, ale szczególnie w przypadku raptorów, nie możemy oprzeć się wrażeniu, że jest wręcz odwrotnie. Raptor Red nie porzuca rodziny swojej siostry, żeby egoistycznie założyć własną przy boku wybranka. Równocześnie jej samiec walczy z instynktem, aby w pierwszej kolejności nie rozszarpać młodych siostry Raptor Red, jak to powinien uczynić według rządzących praw natury. Robi to tylko z miłości do Raptor Red, myśląc o ich przyszłym, wspólnym życiu. Najbardziej egoistyczna w swoim postępowaniu siostra Raptor Red odczuwa czasami wyrzuty sumienia, że tak mocno związała ze sobą Raptor Red i stara się uczynić małe gesty przyjaźni w jej kierunku. Bakker przedstawia ją jako krewką, gwałtowną samicę, dążącą do postawienia na swoim bez względu na okoliczności i warunki. Często sama prowokuje niebezpieczne sytuacje, z których potem pomaga jej się wykręcić siostra. Ten emocjonalny trójkąt zmierza do decydującego rozwiązania w ośnieżonych górach Ameryki Północnej. Czy siostrzana miłość jest w stanie pokonać wszystkie przeszkody? Czy Raptor Red odnajdzie wreszcie własne szczęście?
Dinozaury wciąż są bardzo chwytliwym tematem i jak dowodzi powrót „Parku Jurajskiego” na srebrne ekrany, nie zaszkodziła im nawet wyczynowa ucieczka głównej bohaterki na wysokich obcasach przed rozwścieczonym tyranozaurem.
Raptory też powróciły w blasku chwały, idealnie wykorzystując każdy przeznaczony im moment w tym filmie. Warto zatem odświeżyć sobie prehistoryczny świat, opierając się na wiedzy i doświadczeniu uznanego paleontologa. „Raptor Red” wciąga, niczym świetna powieść obyczajowa, choć w tym wypadku nasza główna bohaterka pokryta jest grubą, gadzią skórą, a jej krótkie ręce kończą się zakrzywionymi pazurami, którymi bez problemu rozpłata nam gardła, jeśli tylko odważymy się podejść bliżej.
Magdalena Pioruńska
