Motyw wsi pojawiał się w literaturze już wielokrotnie. Prowincja często przedstawiana była jako kraina idealna – arkadia, miejsce, w którym życie człowieka współgra z rytmem natury. Tak samo jest w „Sekrecie czarownicy” autorstwa Anny Klejzerowicz.
Gośka – ambitna doktor weterynarii planuje otworzenie własnej kliniki dla zwierząt. W wolnym czasie prowadzi portal internetowy dotyczący historii jej regionu. Ma męża Damiana, ale myśl o powiększeniu rodziny odkłada na dalszy plan. Spokojną egzystencję młodego małżeństwa zaburza niezwykłe odkrycie dokonane w jednej z okolicznych wsi. Okazuje się, że miejscowi archeolodzy trafili na ślad tajnej krypty z ciałem rycerza. Gośka od razu jedzie na miejsce, by przeprowadzić wywiad z kierownikiem wykopalisk – Robertem. Kobieta jest całkowicie zaabsorbowana znaleziskiem, dostaje urlop w pracy, a niemal cały wolny czas spędza z młodym archeologiem. Małżonkowie z dnia na dzień coraz bardziej oddalają się od siebie. Wkrótce dochodzi do kłótni, w wyniku której Damian wyprowadza się do miasta…
Anna Klejzerowicz wnika do wnętrza przedstawianych postaci, opisuje ich uczucia, emocje czy wewnętrzne rozterki. W wyniku wszystkich tych zabiegów udaje jej się stworzyć realistycznych bohaterów. Przy pomocy burzliwych dialogów idealnie ukazuje emocje zazdrosnego małżonka. Liczne monologi wewnętrzne wyjaśniają czytelnikowi uczucia niesłusznie posądzanej o zdradę małżonki. Klejzerowicz w bardzo realistyczny sposób oddała także język, jakim posługują się poszczególne grupy społeczne. Innego słownictwa używa młodzież, innego ludzie starsi.
Autorka podkreśla, jak ważną rolę odgrywają źródła ustne w budowaniu kultury. „Tacy amatorzy jak oni ocalili mnóstwo z dawnego folkloru, po którym zapewne nic by do naszych czasów nie przetrwało! Legendy, podania, pieśni, poezję, sztukę, rzemiosło” – mówi główna bohaterka. Klejzerowicz zachęca też do poznawania historii własnego regionu. Po odkryciu tajemnej krypty do miejscowości zjeżdża się mnóstwo „poszukiwaczy skarbów”. Wszyscy liczą na to, że w podziemiach starego kościoła znajdą złoto. Jednak pod koniec wykopalisk zostaje odsłonięty napis: „Treasurus omnium rerum est memoria” (łac. Skarbcem wszechrzeczy jest pamięć). Prawdziwym bogactwem nie są dobra materialne, a wiedza dotycząca historii naszych przodków.
Ważnym elementem życia bohaterów jest cicha, wiejska okolica. Odkrycie tajemnej groty zaburza spokojne życie mieszkańców miasteczka. Wielu z nich narzeka, nie podoba im się, że przyjezdni zakłócają ich błogi spokój. Nawet Gośka – ambitna, młoda osoba nie chce słyszeć o opuszczeniu rodzinnych stron. Na wsi czuje się najlepiej, wie, że to jest jej miejsce na Ziemi. Czuje, że tu jest potrzebna. Poza bogatym opisem regionalnej kultury książka przedstawia także problemy, z jakimi boryka się młode małżeństwo. Autorka wyjaśnia, że nie zawsze wszystko układa się po naszej myśli, szczególnie wtedy, gdy ktoś próbuje skłócić dobrze dobraną parę. Czasami banalne nieporozumienia, infantylne zachowanie czy brak chęci do rozmowy mogą doprowadzić do tego, że kochający się ludzie odsuwają się od siebie.
Czytając „Sekret czarownicy”, nie można się nudzić. Jak na powieść obyczajową w książce naprawdę dużo się dzieje. Poza wątkiem głównym pojawiają się opisy snów Gosi, fragmenty artykułów prasowych, opowiadania, maile. Wszystko to urozmaica książkę, a także sprawia, że strony niemalże same się przewracają.
„Sekret czarownicy” to powieść dla tych, którzy potrafią czytać między wierszami. Łączy w sobie dwie historie: współczesną i tę, która wydarzyła się przed wiekami. Przy pomocy tego zabiegu Klejzerowicz chce przekazać odbiorcy uniwersalne wartości. Książka o poszukiwaniu siebie i własnych korzeni. Niesie ze sobą istotne przesłanie: aby odnaleźć zaginiony skarb, trzeba zajrzeć w głąb siebie.
Karolina Serwach
Ocena: 4/5
Tytuł: Sekret czarownicy
Autor: Anna Klejzerowicz
Liczba stron: 297
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka