Z każdą minutą, którą spędzałem w jej pobliżu, mocniej czułem, że jest spełnieniem wszystkich moich marzeń, i zakochiwałem się w niej coraz bardziej (s. 272).
Kenzie i Lyall znali się zaledwie kilka tygodni, lecz sądzili, że będą ze sobą już zawsze. Niestety, kłamstwa i sekrety zniszczyły ich miłość, pozostawiając gorycz i żal. Niełatwo jest jednak zapomnieć o ukochanej osobie, co udowadnia Lena Kiefer w książce „Don’t hate me”. Czy po burzliwym rozstaniu istnieje jeszcze szansa na przebaczenie?
Minęło pięć miesięcy od ostatniego spotkania Kenzie i Lyalla, w trakcie którego dziewczyna poznała mroczną przeszłość ukochanego. Okrutna prawda zdruzgotała ją i zniszczyła jej pewność siebie, a także wiarę we własny osąd. Przed najbliższymi Kenzie próbuje stwarzać pozory normalności, lecz nie udaje się jej oszukać sióstr. W odpowiedzi na ich nieustanne pytania o powód rozpaczy uparcie milczy, ponieważ czuje się zbyt zawstydzona własną głupotą i naiwnością. Aby uciec przed dociekliwą rodziną, przyjmuje ofertę pracy dla Theodory Henderson, co wiąże się z wyjazdem na dalekie Korfu. Dzięki temu ma szansę nie tylko odpocząć, ale też zdobyć doświadczenie w wymarzonym zawodzie. Pełna nadziei rusza w nieznane, aby odzyskać spokój ducha.
Wydarzenia w Kilmore w dużym stopniu wpłynęły również na życie Lyalla. Wciąż od nowa rozpamiętuje on krzywdę, jaką uczynił Kenzie, oraz nie potrafi pozbyć się obezwładniającego go poczucia winy i beznadziei. Unika też rodzinnych spotkań w obawie o pytania, które mogłyby podczas nich paść. Niestety, depresyjny nastrój wywiera wpływ na naukę chłopaka, przez co ma on teraz duże problemy na uczelni. Ukończenie studiów jest warunkiem zajęcia miejsca w radzie, dlatego Lyall zrobi wszystko, aby go spełnić. Jest to dla niego ważne, ponieważ pragnie obalić stary porządek i przejąć władzę, jaką dzierży jego babka w rodzinie. Studia schodzą jednak na dalszy plan, gdy matka prosi syna o pomoc przy remoncie hotelu w Grecji. Nie przeczuwając podstępu kryjącego się za jej prośbą, chłopak rusza na Korfu, gdzie stoczy walkę o odkupienie.
Bohaterowie pragną wyprzeć z pamięci wakacyjną miłość i próbują żyć od nowa, jednak niespodziewane spotkanie niweczy ich plany. Wspólny projekt wymaga od tej dwójki częstych interakcji, w trakcie których uśpione dotąd uczucia budzą się na nowo. Wydawać by się mogło, że po tak burzliwym rozstaniu nie ma nadziei na przebaczenie, jednak wzajemne przyciąganie nie pozwala im o sobie zapomnieć. Los podarował im kolejną szansę i tylko od nich zależy, czy ją wykorzystają.
„Don’t hate me” to druga część trylogii „Don’t love me” autorstwa Leny Kiefer. Jest ona udaną kontynuacją, pod pewnymi względami nawet lepszą od pierwszego tomu. Choć styl pisania pozostał lekki i przyjemny, stał się bardziej emocjonalny. W książce przeważają przeżycia głównych bohaterów, ich ból oraz tęsknota. Tym razem akcja powieści toczy się na słonecznym Korfu, a liczne i bogate opisy pozwalają poczuć niezwykły klimat tego miejsca. Duża część powieści jest poświęcona renowacji starych budynków oraz pasji głównych bohaterów, czyli architekturze. Ich zamiłowanie do niej jest dość wyraźnie zaznaczone, co urzeka czytelnika.
Oprócz wątku miłosnego, w historii występują tajemnice związane z ponurą przeszłością Lyalla. Również budowa hotelu nie przebiega bezproblemowo, ponieważ pojawia się kłopot z nielojalnymi pracownikami i szpiegującą konkurencją. Zarówno protagoniści, jak i postacie poboczne są dobrze wykreowani. Posiadają liczne wady i zalety, a informacje zawarte we wspomnieniach bohaterów pozwalają zrozumieć motywy nimi kierujące.
„Don’t hate me” to piękna opowieść o trudnej miłości zdolnej pokonać wszelkie przeciwności losu. Podobnie jak w pierwszej części, zakończenie szokuje i zachęca do sięgnięcia po ostatni tom trylogii.
Kinga Jurczyk
Tytuł: Don’t Hate Me
Autorka: Lena Kiefer
Tłumaczka: Katarzyna Łakomik
Liczba stron: 440
Cykl: Don’t love me (tom 2)
Wydawnictwo: Jaguar
Rok wydania: 2021