Kobiety Wojny Dwu Róż. Księżna, królowa i królowa matka – Philippa Gregory, David Baldwin, Michael Jones

kobiety wojny dwu róż„Kobietom nie przypisywano natury publicznej; nieczęsto się je widywało przy wykonywaniu rzucających się w oczy, znaczących, historycznych działań. Gdy jakaś średniowieczna kobieta łamała tabu i ewidentnie brała udział w publicznej sferze życia, współcześni jej historycy byli zmuszeni przypisać jej jedną ze stereotypowych ról albo co gorsza uznać za niekobietę. Albowiem skoro nie była ani Ewą [kusicielką], ani Marią [Dziewicą], musiała być mężczyzną”.* Takie podejście odrzuca Phillippa Gregory, która jest autorką kilku historycznych serii o ambitnych i silnych kobietach. W utworze „Kobiety Wojny Dwu Róż. Księżna, królowa i królowa matka” połączyła swe siły z Davidem Baldwinem i Michaelem Jonesem, dwoma historykami.

Każdy z trojga napisał jeden esej przybliżający czytelnikom historię interesującej kobiety z XV wieku, która odegrała dużą rolę w tzw. wojnie kuzynów. Wszystkie są wzbogacone o drzewo genealogiczne i obrazki. Co więcej, w środku książki znajduje się wkładka z kolorowymi fotografiami malowideł i rzeźb dotyczących opisywanych osób. Każdy z autorów zamieścił również spis źródeł i bibliografii, z której korzystał przy pisaniu. Pokazuje to rzetelność i dokładność przedstawianych informacji. Czytelnik ma dzięki temu pewność, że życiorysy nie są zwykłymi wymysłami pisarzy.

Esej Philippy o Jakobinie Luksemburskiej, o której pisała wcześniej we „Władczyni rzek” – trzeciej części cyklu o Wojnie Dwu Róż, charakteryzują długie, wielokrotnie złożone zdania, które czasem przeszkadzają odbiorcy w czytaniu. Ponadto, autorka ma nierówne tempo pisania – tworzy na zmianę krótkie i długie wypowiedzi, co może zmęczyć czytelnika. Pomimo tego, treść potrafi zainteresować, ponieważ dotąd istniało niewiele pozycji na jej temat. Jest to niezrozumiałe, bo historycy wielokrotnie pomijali Jakobinę, mimo fascynującego życia. Sama Gregory przyznaje, że odkryła ją dopiero podczas pracy nad książką o jej córce, Elżbiecie Woodville, pt. „Biała królowa”. Z tego eseju Jakobina wyłania się jako kobieta inteligentna, dalekowzroczna i umiejąca trafnie ocenić sytuację.

Kolejną część napisał David Baldwin – historyk, którego specjalnością są czasy średniowieczne. Jego opowieść czyta się z największą przyjemnością. Autor jakby spoufala się z czytelnikiem, zwracając się do niego bezpośrednio i stosując niejako konspiracyjny ton. Snuje historię niczym średniowieczny bard zdradzający swoim słuchaczom jakiś sekret. Jego gawęda dotyczy córki Jakobiny, Elżbiety Woodville. Ten blisko 70-stronicowy esej mieści w sobie pasjonującą historię życia matki książąt z Tower, oskarżoną o uwiedzenie swego męża, Edwarda IV, za pomocą czarów. Pomimo nikłych dowodów – choć w tamtych czasach wystarczających – nie została skazana. Dlaczego? Zainteresowanych odsyłam do eseju Davida. Czytelnik może w nim również odnaleźć opowieść o królowej jako kobiecie, dzięki czemu poznaje całą prawdę o niej.

Trzeci esej jest o Małgorzacie Beaufort. Jego autor – Michael Jones – napisał utwór dotyczący tej postaci, nominowany do Whitfield Prize (fundowanej przez Royal Historical Society). Z tego powodu trzecia część „Kobiet…” prezentuje się jak akademicki wykład, choć z tą różnicą, że nie jest napisana zawiłym językiem. Czytelnik nie ma problemów z jej zrozumieniem, tylko czerpie przyjemność z poznawania kolejnej, zapomnianej kobiety, bez której historia być może potoczyłaby się zupełnie inaczej. Autor, jako specjalista od założycielki dynastii Tudorów, nie skupia się tylko na oficjalnym życiorysie, lecz odkrywa przed odbiorcami tajemnice tej silnej psychicznie, zdeterminowanej oraz bardzo religijnej królowej.

„Kobiety…” zachwycą każdego, dla którego historia to nie tylko wymagający przedmiot w szkole, ale również źródło ogromnej wiedzy. Jak powiedział bowiem Cyceron: „historia jest świadkiem czasu, światłem prawdy, życiem pamięci, nauczycielką życia i zwiastunką przyszłości”. Troje autorów poszerza naszą wiedzę na temat skrzywdzonych przez czas i historyków kobiet XV wieku, które wpłynęły na bieg Wojny Dwu Róż. Utwór zainteresuje również tych, którzy są ciekawi w jakim stopniu płeć piękna może odegrać rolę w polityce oraz jakie niuanse mogą zawarzyć na potoczeniu się dziejów.

* cytat ze wstępu do „Kobiety Wojny Dwu Róż. Księżna, królowa i królowa matka”

Kamila Zielińska
Ocena: 4/5

Tytuł: Kobiety Wojny Dwu Róż. Księżna, królowa i królowa matka
Autorzy: Philippa Gregory, David Baldwin, Michael Jones
Tłumaczenie: Urszula Gardner
Liczba stron: 304
Okładka: twarda
Wydawnictwo: Książnica

About the author
Kamila Zielińska
Studentka, uwielbiająca chodzić własnymi ścieżkami i leżeć na trawie. Patrzy wtedy w niebo i macha do gwiazd. Kocha wizyty po drugiej stronie lustra, dlatego uwielbia czytać. Kiedy zejdzie na ziemię, co nie zdarza się zbyt często, z radością przelewa swoje myśli na papier, mając nadzieję na związaną z tym przyszłość. Współpracuje z portalami Szuflada.net oraz prozaicy.blogspot.com. Plany na przyszłość? Tak wiele, że potrzebuje 9 żyć, by je wszystkie spełnić.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *