Trzeci tom Green Arrow podejmuje jeden ze standardowych tematów komiksu superbohaterskiego: społeczną niechęć wobec superbohaterów. Wydawałoby się, że trykociarze ratujący swoje miasta zasługują na uznanie i wdzięczność, jednak praktyka regularnie odbiega od takiego schematu. Scenarzyści mają różne pomysły na to, jak przedstawić konflikt zamaskowanego mściciela z miejscową ludnością – czasem jest to deficyt zaufania, asymetria zysków i strat, czasem zaś efekt manipulacji osób trzecich. Benjamin Percy sięga po to ostatnie rozwiązanie: ktoś podszywa się pod Green Arrowa i ściąga na niego złą prasę.
Szmaragdowy banita w całości obejmuje tę jedną, długą historię. Poza głównym wątkiem, w którego obrębie Ollie próbuje złapać swojego imitanta, zastanawiając się po drodze nad jego tożsamością, znajdziemy też kilka wątków pobocznych, odziedziczonych po poprzednich tomach. Między nimi pojawia się ważny motyw utraty majątku przez naszego bohatera na skutek malwersacji pewnej wpływowej grupy. Wszystko to – choć fabularnie wydaje się oddzielne – wpływa na dość konsekwentnie na budowany obraz tytułowej postaci. Green Arrow na każdym kroku zaznacza swą niezależność, nie tylko wobec władz czy służb porządkowych, ale też wobec finansjery. Amerykanie na takie osoby mówią self made man – człowiek zawdzięczający wszystko samemu sobie. Ollie nie chce być pionkiem w grze ani częścią systemu. Nie chce nawet systemu naprawić, bo w istocie to przeciwko niemu występuje – w obronie jego niewinnych ofiar.
Byłoby jednak przesadą twierdzenie, że Szmaragdowy banita (czy w ogóle seria Green Arrow w ramach Odrodzenia DC) zmierza w stronę socjologicznej refleksji. W istocie to komiks stosunkowo lekki, pełen akcji i dynamicznych scen stanowiących wielkie pole do popisu dla rysowników. Nadal mamy przewagę kreskówkowej stylistyki, zdobywającej uznanie raczej młodszych czytelników, jednak nie można tu odmówić dobrego oddawania tempa przedstawianych wydarzeń. Pewna refleksyjność pojawia się dopiero na dalszym planie, w etycznej wymowie prezentowanych wydarzeń i wyborów. Nie ma jej też w dialogach między głównym bohaterem i jego przyjaciółmi – które często prowadzą na manowce, są o niczym i mogłyby zostać pominięte.
Tym tomem Percy pokazuje, że całkiem dobrze radzi sobie z dłuższymi fabułami. Ma też pomysł na swojego bohatera. Choć Szmaragdowy banita nie jest utworem zapadającym w pamięć ani w żaden sposób innowacyjnym, poprowadzony jest przyzwoicie. Ciekaw jestem, co scenarzysta zrobi z całą serią. Bo przecież nie można ciągle za kimś gonić, w końcu wprowadzane postaci muszą okazać się istotne, prawda?
Aleksander Krukowski
Scenariusz: Benjamin Percy
Rysunki: Otto Schmidt
Wydanie: I
Data wydania: Czerwiec 2018
Druk: kolor, kreda
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Format: 165×255 cm
Stron: 132
Cena: 39,99 zł
Wydawnictwo: Egmont
ISBN: 9788328134256
