Jeśli burleska jako humorystyczna forma sztuki rozrywkowej służy właśnie temu, by zabawić widza, podniecić go, oczarować, rozśmieszyć i na tym basta, to być może dziwnym wydaje się fakt, że wychodzę z występu Betty Q w zadumie z garścią przemyśleń oraz kilkoma, nurtującymi mnie pytaniami.
Kategoria: Teatr
Giuseppe Verdi vs Dr. Oetker
Co ma wspólnego pizza z operą Giuseppe Verdiego? Absolutnie nic, oprócz tego, że słynna aria La donna è mobile z aktu III „Rigoletta” wykorzystana została jako akompaniament do reklamy wspomnianego produktu. Dlaczego akurat ta aria, mówiąca o czymś zgoła innym niż pałaszowanie mrożonek? Prawdopodobnie Dr. Oetker obawiał się, że jego niemiecka pizza Ristorante nie będzie wystarczająco […]
Między nami dobrze jest – Dorota Masłowska, reż. Grzegorz Jarzyna
Kiedy czytam dramat Doroty Masłowskiej „Między nami dobrze jest” na dzień przed spektaklem TR-u, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to, co najlepsze jest dopiero przede mną. Potencjał tekstu jest wyczuwalny na pierwszy rzut oka, ale dopiero na scenie owo to, co najlepsze przemawia do odbiorcy w pełnym brzmieniu.
Sąd Ostateczny – Ödön von Horváth, reż. Agnieszka Glińska
Świat dla zachowania równowagi dobra i zła potrzebuje ofiar. Nie chodzi jednak o rytualne składanie ofiary dla bogów w geście bogobojności, wdzięczności czy gorącej prośby. Zachwiana równowaga zawsze musi zostać jakoś wytłumaczona, zaś nieszczęścia są czymś spowodowane – ktoś jest za to odpowiedzialny – nic nie dzieje się przecież bez przyczyny.
Nowe odkrycia – Malabar Hotel na Mińskiej
Straciwszy w ostatnim czasie wiarę w stołeczny teatr, kiedy to humor popsuło mi kilka spektakli Teatru Dramatycznego, odwołanie pierwszej połowy nowego przedstawienia Warlikowskiego, a resztki dobrych intencji cierpliwego widza odebrała „Anna Karenina” Pawła Szkotaka, skierowałam zwiędłe żagle w stronę dzikiej Pragi, a dokładniej do Studia Teatralnego Koło, które szybko okazało się Drugim Przylądkiem Dobrej Nadziei.
Lekkomyślna siostra – Włodzimierz Perzyński, reż. Agnieszka Glińska
Są sztuki, po których obejrzeniu można z pełną premedytacją użyć słowa „majstersztyk – tak jak w przypadku „Lekkomyślnej siostry” w reżyserii Agnieszki Glińskiej. Jeśli autora dramatu – Włodzimierza Perzyńskiego – uznaje się za mistrza naturalizmu, tak Glińską można uznać za mistrzynię teatru naturalistycznego. To, co prezentuje w tej sztuce jest dowodem na to, że wciąż […]
Frankenstein straszy kiczem
Dziwią mnie komentarze na temat „Frankensteina” Wojciecha Kościelniaka. Od kiedy czytam teksty poświęcone temu musicalowi, poznałam nowy gatunek recenzji, mianowicie recenzję-pean, pisaną w warunkach chyba największego odurzenia wątpliwym splendorem artystycznym tego dzieła lub też odurzenia czym innym. Tylko czym? W „Frankensteinie” nie mogłam znaleźć odpowiedzi na to pytanie.
Czy tylko nagi Stuhr?
Aneta Kyzioł napisała trzy lata temu w Polityce ciekawy artykuł o nagości w teatrze. W tekście postawiła tezę o sens wykorzystania męskiego i kobiecego ciała na scenie. Otóż obnażony mężczyzna to, w jej obserwacji, emanacja siły, zaś kobieta – ukazanie słabości. Oczywiście są wyjątki, ale generalnie moda na negliż nie ustaje, choć niektórzy mówią, że […]