Najnowszy tom Aleksandry J. Starosteckiej to najpiękniej wydana książka, jaką ostatnio widziałam, a może i w ogóle. Zachęcająca, klimatyczna okładka, a w środku, na kredowym papierze, obok wierszy ilustracje Marii Kuczary. Nastrojowe, refleksyjne zdjęcia współgrają z poezją, często zapowiadając atmosferę, z jaką przyjdzie nam się zmierzyć.
Kategoria: Recenzje
Pod powiekami – Aleksandra J. Starostecka
W otwierającym zbiór „Pod powiekami” wierszu „nie umiem” czytamy:
Wolne słowa. Zestaw podręczny do ćwiczeń indywidualnych i zbiorowych – Europejski Poeta Wolności
„Wolne słowa” to niezwykły album-przewodnik, a także zaproszenie do odkrywania nieskończonych możliwości, jakie daje nam poezja. Znajdują się tu rozmaite teksty – interpretacje wierszy, wywiady, ale również m.in. grafiki. Wszystko to ma na celu zaangażowanie czytelnika oraz – jak tłumaczą redaktorzy tomu, Zofia Król i Grzegorz Jankowicz – sprawdzenie jak poszczególne praktyki literackie tegorocznych finalistów […]
Wymówisz moje imię – Vanni Bianconi
Włoską poezję podczas IV edycji nagrody Europejskiego Poety Wolności reprezentował urodzony w Szwajcarii Vanni Bianconi.
Dalekość – Monika Miriam Kowalczyk
„Dalekość”, jak zaznacza autorka, powstała z inspiracji kabałą. Z pewnością znawcom tej nauki poezja Moniki Miriam Kowalczyk przyniesie wiele przyjemności w odkrywaniu elementów, symboli czy idei. Ale co w „Dalekości” może wyczytać każdy z nas?
Proszę się przygotować – Marzena Dąbrowa Szatko
Tom Marzeny Dąbrowy Szatko to przede wszystkim znakomicie skomponowana melodia zachwytów szczegółem, mapa idealnie zaplanowanych podróży do głębi poruszanych zagadnień oraz portret wewnętrzny człowieka myślącego i odczuwającego.
Chmurność – Eliza Segiet
Spotkanie z liryką Elizy Segiet jest zawsze wyjątkowym doświadczeniem, które pozostawia czytelnika pełnym emocji i refleksji, z mnożącymi się pytaniami, m.in. o sens istnienia, kondycję człowieka, rolę pamięci. „Chmurność” to trzeci tom wierszy – najbardziej dojrzały i jednolity – w dorobku autorki „Myślnych miraży”.
Trans – Joanna Lech
Joanna Lech posługuje się wyrazistymi obrazami – buduje ciąg pojedynczych scen, łatwych do wyobrażenia, których interpretacja jednak nie przychodzi w sposób automatyczny. Tu trzeba drążyć głęboko, by wyciągnąć sens lub chociażby powiązania między poszczególnymi fragmentami. I nie ma gwarancji, że to się czytelnikowi uda. Są to jakby filmowe kadry, które – choć podane w konkretnej […]