Magazyn kulturalno- literacki
Joseph Campbell, nazwisko znane szerokiemu gronu – humanistom, ludziom kultury w ogóle, ale przede wszystkim scenarzystom, pisarzom i innym twórcom. Krótko – kim jest Campbell i dlaczego wielkim badaczem był? I dlaczego Hollywood zakochał się w nim od pierwszego wejrzenia i kocha do tej pory?
Co jest pierwsze, co jest ważniejsze: słowo czy obraz? Pytanie jest osią filmu, na której opiera się główny konflikt pomiędzy nauczycielem literatury (Clive Owen) i szkolną plastyczką (Juliette Binoche). Konflikt, który niestety został tak mocno przegadany, że po obejrzeniu filmu, wypada jednak uznać prymat obrazu.
Zdobywca Oskara za najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny. Ponoć miał większe szanse, gdyż opowiada o śpiewających w chórkach wokalistkach – w większości Afroamerykankach – które znalazły się w cieniu sławy muzycznych gwiazd. Bzdura, gdyby pominąć kwestie poprawności politycznej (o której dużo się mówiło z okazji gali 2014) „O krok od sławy” jest bardzo dobrym i spójnym dokumentem o […]
Temat transplantologii jest bardzo ciekawy, nie tylko dla ludzi związanych z medycyną. Interesują się nim również laicy i bardzo chętnie sięgają po książki, w których pisze się na ten temat. Dotyczy to też filmów i seriali. Te, w których poruszane są problemy medyczne, gromadzą największą publiczność przed ekranami i trudno się temu dziwić. Wiele z […]
Każdy zna kogoś, kto nie raz obrzydzał kolegów dłubiąc sobie w nosie i zjadając to co tam wygrzebał. Jeśli to przekraczało wasz próg wytrzymałości, lepiej od razu przygotujcie się na bohaterkę „Wilgotnych miejsc” – dziewczynę, przy której słynna fraza Homo sum; humani nihil a me alienum puto na nowo nabiera charakteru. Przed wami ktoś, kto […]
„Oh, Boy!” – debiutancka fabuła Jana Ole Gerstera jest jak fragment z życia, wycięty, niespreparowany, po prostu trwa. Bohater szuka siebie, jego losem jak i fabułą rządzi głównie przypadek. Wszystko toczy się w nieśpiesznym, melancholijnym tempie, a tłem rozterek Niko Fischera (Tom Schilling) jest Berlin, który w zasadzie jest jednocześnie drugim głównym bohaterem filmu.
Sztuka odnaleziona absolutnym przypadkiem. Wśród kontenerów z rozmaitościami, pozbawiona adnotacji, kontekstu, a nawet właściwej sobie materii nadającej ostateczny kształt. Pudła z niewywołanymi kliszami opatrzone były jedyną zdawkową informacją: nazwiskiem i adresem (jednym z wielu) nieznanego twórcy.
Słyszę dwa słowa – rumuński film – włącza mi się rezerwa, podobnie jak z polską komedią, ale o co innego tu chodzi. Rumuński film ma określoną konotację – bieda, gwałty, cierpienie słowem tematy, których ciężkość jest delikatnie mówiąc przytłaczająca. Osoby, które pytam o kino naszych południowych sąsiadów, zgodnie powtarzają jeden tytuł: „4 miesiące, 3 tygodnie, […]